Als je iets drie dagen volhoudt, voel je je al een ander mens.
Ken jij ze ook? Vrouwen met een veeleisende baan, een druk gezinsleven, een sociaal leven, nog even een studie erbij en dan ook nog tijd om regelmatig te sporten. Hoe doen ze dat toch? Hoe houden ze al die ballen zonder moeite in de lucht? Ik vind het fascinerend, maar vooral inspirerend en ben steeds weer op zoek naar de kracht die daarachter schuil gaat. Wat is toch hun geheim?
Mijn lieve vriendin Jans is zo’n vrouw. Ze inspireert mij enorm. Jans is me altijd een paar stappen voor, weet me steeds weer te prikkelen en zet me met weinig woorden aan het denken. Ik heb bewondering voor hoe ze zich, ondanks haar struggles, door niets of niemand laat afschrikken, haar creativiteit altijd ten volle benut en het optimale uit het leven haalt zonder zichzelf daarin te verliezen. Ondanks dat haar dagen overvol zijn -met een eigen bedrijf (Blond Amsterdam), een gezin met jonge kinderen, sport en een sociaal leven- is Jans iemand die flowt met een energie waar je ‘u’ tegen zegt. Hoe komt zij aan die mooie balans?
‘Leuk dat het zo overkomt, maar ik heb zelf eigenlijk helemaal niet het idee dat ik het altijd zo goed doe. Ik loop regelmatig over en plan veel teveel. Maar ik heb me daarbij neergelegd en geniet extra van de momenten waarop het wel loopt. Het meest belangrijk is dat niet alles in het leven perfect hoeft te zijn. Ik ben veranderd of eigenlijk bezig met een verandering. Wanneer dat nou precies begon…? Misschien is het wel een midlife crisis. Hoe dan ook, vorig jaar kerst waren we met het gezin op vakantie in Tenerife. Daar volgde ik samen met mijn dochter een paar Aerial yogalessen. Met prachtig uitzicht op zee. Zo fijn! En een bijzondere ervaring met Lo samen. De werking die deze yoga -een combinatie van yoga, pilates en dans- op me had, deed me besluiten om het in Nederland op te pikken. Rampzalige planner die ik ben, leek het me het beste om dit dan maar meteen ’s morgens vroeg te gaan doen. Ik ontdekte al snel dat de ochtenden tot dan toe eigenlijk zwaar onbenut waren gebleven. Nu ga ik vijf dagen per week om 06.30 uur naar Pilates. Ik word er sterk van en het geeft me kracht en houvast. Daarbij geeft het zo’n goed gevoel als je zo vroeg op de dag al iets kan afvinken. Dat dit me gelukt is en nu al bijna een jaar lukt, terwijl ik helemáál geen ochtendmens ben, is voor mij een enorme prestatie. Iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Het zette me aan tot denken: “Als ik dit kan, dan kan ik misschien nog wel meer dingen waar ik nooit van heb durven dromen.” Langzaam begon ik te bekijken wie ik was -of ben- en wie ik graag zou willen zijn. Tuurlijk, een bevlogen moeder, echtgenoot, vriendin, dochter en compagnon…Maar wie bén ik eigenlijk, en wat wil ík?
Als je probeert te ontdekken wat belangrijk voor je is, besef je al gauw dat je keuzes moet maken, anders heb je simpelweg geen tijd voor de dingen die je écht graag wil. Dan is het natuurlijk zoeken naar de balans tussen opgeslokt worden en egoïstisch zijn. En dan voel je je ook weleens schuldig. Ik hou enorm van gezellige etentjes, borrelen, feestjes, maar heb nu ook de einzelgänger in mezelf omarmd, want ik heb echt tijd alleen nodig. Steeds vaker durf ik daarvoor te kiezen en het fijne is dat je daar echt geen vriendschappen door verliest, mensen begrijpen dat dat bij mij hoort en laten me daarin.
Tuurlijk heb ik ook weleens teveel hooi op mijn vork of een enorme off day. Dan ben ik sneller boos en daar hebben de kinderen last van. Mijn oplossing? Slaap. Ik ga naar bed, de volgende ochtend weer vroeg naar Pilates en aan de slag en dan gaat het weer. Ik wil niet wegzakken in een put, maar hou van vasthouden en doorgaan. Als je verzandt in chips eten op de bank, of je je bijvoorbeeld na al je kerstdiners niet lekker voelt, zorg dan goed voor jezelf. Zeker in deze donkere maanden. Ik bedenk me dan: “Als ik iets drie dagen volhoud, voel ik me al een ander mens.” En drie dagen is te overzien. Kleine stapjes. Die Drie Dagen Regel geldt trouwens niet alleen voor eten of sporten, maar voor álles. Een boek uitlezen, leren breien, een heel mooie taart bakken, what ever.… Als je dat drie dagen doet, dan ga je door. En dat levert je meestal meer op dan je van tevoren had durven dromen.
Mijn vader is overleden toen hij 53 was. Ik ben nu 44. Zijn cadeau aan mij is geweest dat je nooit moet wachten met alles uit het leven halen. Daar ga ik volledig voor. “Prikkel jezelf en blijf jezelf uitdagen” is echt mijn mantra. Ik volg zelf nu een studie Filosofie, omdat ik een tegenhanger nodig heb voor mijn creativiteit. Het is ontzettend goed om een ander hersengedeelte te stimuleren. Vul je hoofd met mooie, interessante, bijzondere dingen en je zal zien dat je juist meer ruimte krijgt. Ik probeer meer te lezen en minder series te kijken, vaker naar musea te gaan en aan de krullen van mijn zoontje te ruiken…
Na onze Tenerife vakantie heb ik een Aerial Yoga Hammock gekocht. Die hangt sinds kort. Vaak lig ik gewoon en luister dan naar muziek van bijvoorbeeld Fia. In het bijzonder het liedje The Art Of Letting Go. Vooral het refrein: